Na enkele forse regenbuien afgelopen weekend kwamen we tijdens een wandeling tientallen, of misschien wel honderden slakken tegen. Slakken zijn gevoelig voor uitdroging en voelen zich dus het lekkerst in een vochtige omgeving. Meestal zie je ze dus na een bui, bovendien zijn ze meer nachtactief omdat ze daarmee ook zonlicht en warmte vermijden.
Ook de wijngaardslak hebben we veel gezien, hij is in ons land redelijk zeldzaam en komt naast Zuid Limburg enkel voor in bosgebieden bij oude landgoederen in de Hollandse duinstreek en verder in bosschages rond oude kloosters en landgoederen in Friesland en Groningen. Hier in Zuid Limburg voelt hij zich goed thuis omdat hij van kalkrijke gebieden houdt met niet teveel vegetatie. Je ziet ze dus veel in bermen van weilanden, langs bosranden en ook wel in tuinen. De wijngaardslak kan tot 12 cm lang worden en is vooral bekend doordat hij wordt beschouwd als delicatesse in met name de Franse keuken.
In Nederland is hij beschermd en mag dus niet verzameld worden, dit geldt ook voor de (lege) slakkenhuisjes! In de Middeleeuwen werd de wijngaardslak vooral door monniken op grote schaal gekweekt, aangezien slakken werden toegestaan als voedsel tijdens de vastentijd. Het slakkenvlees werd niet tot vlees noch vis gerekend en werd toen dus voluit gegeten worden. Persoonlijk zie ik ze liever in een berm dan op mijn bord! *m
Geen opmerkingen:
Een reactie posten